Историја на Ромите: Втората светска војна (II)

3130

Информации за страдањето на Ромите во рамките на нацистичкиот режим беа преземени главно од книгата “синдром париахс” на Јан Хенкок, како и информации за страдањето на Ромите во рамките на усташкиот режим на “Прирачник за наставници: Ромите за време на Втората светска војна во Независната држава Хрватска 1941. да 1,945th “Даниел војник, Горан Лапата, јас сум Пејаковиќ и Невена Ковач. Нацизам на германската нација

Кон крајот на 19 век во Германија беше домаќин на конференција за “Џипси нечистотија” (Der Zigenerunrat), кои беа усвоени планови за собирање на сите Роми во цела Германија на едно место. Исто така, беше предложен систем за предупредување  на селските ѕвона кога Ромите беа во близина. На конференцијата, доведе до создавање на Централната канцеларија за борба против мешањето циганите во Минхен во 1899 година, и канцеларијата беше укината само во 1970 година. Во текот на дваесеттите години на 20-от полициски век има воспоставено посебни канцеларии во Рим се одржа под постојан надзор, т.н. цигански сервис на информации (Zigeuenernachrichtendienst или Zigeunerzentrale). Рим е случајно фотографирани и земени отпечатоци, како да се криминалци.

Кога Адолф Хитлер дојде на власт во 1933 година, неговиот нацистички режим ги наследи претходно споменатите закони против Ромите. Интересно е да се напомене дека во тоа време во Германија немало закони против еврејскиот народ кој од 1918 година бил уставно еднаков со другите Германци. За оваа причина, истражувачка група СС веќе во првите неколку месеци од нацистичката власт би можеле да укажуваат на тоа дека сите Роми кои потоа престојувал во Германија убива, па тие се качи на бродови и да потоне во средината на океанот. Исто така, некои Роми се стерилизирани од 1933 година, додека Евреите сеуште не го сториле тоа.

Критериуми кои утврди кој Ромите беа различни и малку построги од оние кои ја дефинираат кој е Евреин: Ако две од осумте прабаба или пра-дедовци се барем делумно Ромите, дека тоа лице има премногу на Ромите наследство за нив да им биде дозволено да се живее, а вреди Евреите да имаат барем една еврејска баба или дедо.

Законот за заштита на германски Крв и чест е донесен во 1935 година и е утврдено дека граѓаните на Рајхот може да биде само Германците и “поврзани” крв граѓани и дека Ромите и Евреите строго не може да биде и затоа не поседуваат граѓански и политички права. Хајнрих Химлер во крајот на 1938 година за да ја принуди издаде декрет за борба против цигански опасност што укажува дека проблемот на Ромите безусловно прашање на раса, а една година подоцна, Јоханес Behrendt, од Канцеларијата за расна чистота, во име на партијата се вели дека е итно да започне ” елиминирање без одлагање “на целокупната ромска популација, притоа држејќи неколку семејства во затворен простор, така што антрополозите би можеле да ги проучат во иднина. Меѓу многуте категории жртви во Хитлеровата Германија, само Ромите и Евреите беа избрани да бидат уништени од трката.

Поради ефективноста на геноцидот на Хитлер, речиси никаков ромски интелектуалец не ја преживеал војната, и како што Рим секогаш бил занемарен, на хроничарите им било тешко да ја компилираат својата приказна за мали парчиња. Принудените информации во голема мера беа извлечени од описот на преживеаните, и Евреите и другите. Шошана Калиш го преживеа логорскиот логор и ги опишува условите на Ромите донесени од Австрија: “Ромите не траеја долго. Тие ги оставија без храна храна со денови, а нивните специјални чувари садистички ги мачеа, принудувајќи ги, на пример, во гимнастика додека не видоа дека не умреле. Бидејќи тие биле чувани во строг карантин, изолиран од остатокот од гетото, Рим бил лесно игнориран или заборавен “.

Во Кралството Југославија во предвечерието на Втората светска војна имало над 70.000 Роми, од кои околу 15.000 живееле во Хрватска. Во првиот попишан попис од 1948 година, во Хрватска имало само 405 Роми, а во Босна и Херцеговина 442. Се претпоставува дека вкупниот број на жртви е помеѓу 20.000 и 40.000 Роми.

Pobuter taro lendo linko www:Phraliphen

Ставовите изразени во овој текст со авторот  не ја одразуваат уредувачката политика на Рома Пресс.